Λόγοι που “αφήνουν” πίσω τους τα παιδιά το ποδόσφαιρο

Έχω διαβάσει πολλά άρθρα που αναφέρονται σε λόγους που μπορεί ένα παιδί να παρατήσει το ποδόσφαιρο. Προσωπικά δε μπορώ να σκεφτώ παραπάνω απο 2-3 βασικούς λόγους.
Ο κυριότερος – πιστεύω- είναι ένας σοβαρός τραυματισμός. Από μία θλάση που μπορεί να κρατήσει το παιδί εκτός γηπέδων για πολλούς μήνες – με αποτέλεσμα στην πορεία να χρειαστεί αρκετό καιρό να επανέλθει- μέχρι έναν πιο σοβαρό τραυματισμό ο οποίος μπορεί να τον αναγκάσει να αφήσει πίσω του το αγαπημένο του άθλημα.

Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει έναν τραυματισμό ώστε να μπορέσει να “προστατέψει” το παιδί του.

Ένας άλλος λόγος είναι το παιδί να δοκιμάσει και άλλα αθλήματα και έτσι να “νιώσει” ότι του ταιριάζει περισσότερο κάποιο άλλο παρά το ποδόσφαιρο. Και των δικών μου παιδιών -από πολύ μικρά- η “αγάπη” τους είναι το ποδόσφαιρο αλλά ήρθε κάποια στιγμή που μου ζήτησαν να δοκιμάσουν το μπάσκετ και το βόλλευ. Τους πήγαμε και ήρθαν σε επαφή με κάτι διαφορετικό. Δεν είχαν μια μπάλα να σουτάρουν με τα πόδια τους αλλά με τα χέρια.

Άσχετα αν το αποτέλεσμα ήταν να επιλέξουν πάλι το ποδόσφαιρο, το βασικό ήταν ότι είδαν και άλλους χώρους -εκτός από το γρασίδι- και η επιλογή ήταν δική τους για το ποιο άθλημα θα ακολουθήσουν.

Ένας άλλος πολύ βασικός λόγος που μπορεί να ωθήσει ένα παιδί να παρατήσει το ποδόσφαιρο είναι η στάση προπονητή και γονιών. Ένας προπονητής που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, που η συμπεριφορά του είναι άσχημη απέναντι στα παιδιά αλλά και οι προσδοκίες του που δεν συνάδουν με την ηλικία των παιδιών -περιμένει περισσότερα από όσα μπορούν να “δώσουν” ή δέχονται μεγάλη πίεση- μπορεί να επηρεάσει αισθητά ένα παιδί.

Δε θα αναφερθώ διεξοδικά στον ρόλο που παίζει ο γονιός στην ομαλή πορεία του παιδιού του στο ποδόσφαιρο.

Σίγουρα όλοι έχουμε διαβάσει και έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με διάφορους τύπους γονιών στα γήπεδα. Εγώ αυτό που θα πω είναι ότι δε θέλω ποτέ να ακούσω από το παιδί μου τη φράση:

“Δε θέλω να ξανάρθεις να με δεις στο γήπεδο!” ή “Δε θέλω να ξαναπάω προπόνηση γιατί με κάνεις…ρεζίλι μπροστά στους φίλους μου!”.

Δε θέλω το παιδί μου να παρατήσει το ποδόσφαιρο από τη δική μου άσχημη συμπεριφορά. Πιστεύω κανένας από εμάς δεν το θέλει… Και αν τυχόν στο μέλλον αποφασίσει να το “αφήσει” πίσω του, να είναι κατόπιν δικής του επιλογής, σκέψης και απόφασης.
Πηγή: sports-academies.gr