Μεγαλώνουμε παιδιά που θα βγουν στο χώρο του ποδοσφαίρου, και κατ’ επέκταση στη ζωή, και θα πρέπει να τα μάθουμε να κερδίζουν με αξιοπρέπεια και να χάνουν με σεβασμό. Να μαθαίνουν από τη χαρά αλλά και από τη λύπη.
Ο τεχνικός της U20 της ΑΕΚ, Γιώργος Σίμος, παραθέτει τις σκέψεις του σχετικά με το ρόλο του προπονητή στις αναπτυξιακές ηλικίες και για το πως πρέπει να προσεγγίζεται η διαμόρφωση του χαρακτήρα των νεαρών αθλητών σε μία μοναδική εξομολόγηση στο “athletestories.gr”.
Απολαύστε το εκπληκτικό άρθρο:
Προπονητής ποδοσφαίρου αναπτυξιακών ηλικιών! Βασική και αδιαπραγμάτευτη -κατά τη γνώμη μου- προϋπόθεση, ο παιδαγωγικός του ρόλος.
Η λέξη “παιδαγωγός” έχει το συνθετικό “άγω” που σημαίνει οδηγώ-κατευθύνω και δανειζόμενος τα λόγια του Καζαντζάκη:
“Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει τις δικές του γέφυρες”.
Ήταν το 2011, όταν ξαφνικά, σκέψεις και πιστεύω μου, γύρω από την προπονητική αναπτυξιακών ηλικιών, άρχισαν να μπαίνουν σε μια σειρά και να παίρνουν ζωή, ύστερα από μια μας συνάντηση. Έτσι, μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω τα πρώτα μου βήματα στο χώρο αυτό.
Πιο συγκεκριμένα, στόχος μας γίνεται να παρέχουμε ένα σταθερό, ασφαλές και θετικό περιβάλλον, με σκοπό τη μέγιστη απόδοση. Αυτή θα φέρει το απαιτούμενο αποτέλεσμα, μέσα από τη σωστή εκπαιδευτική διαδικασία, προσανατολισμένη, πάντα, στον άνθρωπο. Άλλωστε δεν προπονούμε μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά και για την ίδια τη ζωή.
Ας το πάρουμε, όμως, με τη σειρά…
Σταθερό, ασφαλές και θετικό περιβάλλον, είναι το περιβάλλον που δίνει την ελευθερία και επιτρέπει στο παιδί τη δοκιμή και το λάθος, ως ένα βασικό κομμάτι στη διαδικασία μάθησης. Γιατί βασικό κομμάτι; Γιατί το παιδί δεν νιώθει το αίσθημα του φόβου. Έτσι, δημιουργείται ένας αθλητής με αυτοπεποίθηση, δημιουργικότητα και εμπιστοσύνη που στόχος και επιτυχία του είναι, κάθε μέρα, να ξεπερνάει τα όριά του.
Ελπίζω να συμφωνήσουμε στο παρακάτω…
Σε οτιδήποτε στοχεύει ο άνθρωπος στη ζωή του, είτε στα 5, είτε στα 15, είτε στα 75 του χρόνια, το κάνει με την έμφυτη ανάγκη να το καταφέρει και να το πετύχει. Εάν αυτό συνδυάζεται και με ευχαρίστηση, τότε τα οφέλη είναι πολλαπλάσια.
Άρα, λοιπόν, καλό θα ήταν να προσανατολιζόμαστε στο έργο και την απόδοση με στόχο το αποτέλεσμα. Πολλές φορές, το αποτέλεσμα δε συνάδει με το σκορ, αλλά, το αποτέλεσμα είναι αυτό πάνω στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωνόμαστε.
Πιο συγκεκριμένα, ο καθημερινός μας στόχος θα πρέπει να είναι η μεγιστοποίηση της απόδοσης και η υπέρβαση των ορίων μας. Λειτουργώντας κατ΄αυτόν τον τρόπο, έχουμε πολλές πιθανότητες σκορ και αποτέλεσμα να συνδυάζονται πιο συχνά.
Πολύ σημαντικό, σε αυτό το στάδιο, είναι να τονίσουμε τη σταθερότητα που θα πρέπει να έχουμε στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν το αποτέλεσμα δεν συνδυάζεται με το σκορ. Ωστόσο, πολλές φορές, ο συνδυασμός σκορ με αποτέλεσμα δεν είναι αρκετός, εάν δεν έχουμε καταφέρει να μεγιστοποιήσουμε την απόδοσή μας και να ξεπεράσουμε τα όριά μας.
Γιατί, όπως λέει και ο Καζαντζάκης:
“Φτάσε όπου μπορείς, παιδί μου! Μη ντραπείς, αν έπαιξες καλά και έχασες… Να ντραπείς αν έπαιξες κακά και κέρδισες!”.
Περιβάλλον, αποτέλεσμα και απόδοση μπορεί και να μην έχουν καμία σημασία, αν δεν γίνονται για το παιδί-άνθρωπο. Μεγαλώνουμε παιδιά που θα βγουν στο χώρο του ποδοσφαίρου, και κατ’ επέκταση στη ζωή, και θα πρέπει να τα μάθουμε να κερδίζουν με αξιοπρέπεια και να χάνουν με σεβασμό. Να μαθαίνουν από τη χαρά αλλά και από τη λύπη. Να δημιουργούν μέσα από καθαρή σκέψη αλλά να βρίσκουν και λύσεις μέσα από “στρεσογόνες” καταστάσεις.
Όλα τα παραπάνω, είμαστε σίγουροι πως είναι κοινώς γνωστά. Σκέψεις, γνώσεις, εμπειρίες που, πολλοί από εμάς, έχουμε διαβάσει, επιμορφωθεί, δει και, ίσως, να έχουμε «ζηλέψει».
Σκορ, αποτέλεσμα, επίδοση, απόδοση…
Σε ποια σειρά και το πόσο σημαντικά είναι τα παραπάνω στις αναπτυξιακές ηλικίες, τελικά, αποτελεί μια απόφαση που πρέπει να πάρει ο καθένας από εμάς, με γνώμονα ότι τα παιδιά είναι η ελπίδα μας για το μέλλον…
Πηγή: talentabout.gr
Ο τεχνικός της U20 της ΑΕΚ, Γιώργος Σίμος, παραθέτει τις σκέψεις του σχετικά με το ρόλο του προπονητή στις αναπτυξιακές ηλικίες και για το πως πρέπει να προσεγγίζεται η διαμόρφωση του χαρακτήρα των νεαρών αθλητών σε μία μοναδική εξομολόγηση στο “athletestories.gr”.
Απολαύστε το εκπληκτικό άρθρο:
Προπονητής ποδοσφαίρου αναπτυξιακών ηλικιών! Βασική και αδιαπραγμάτευτη -κατά τη γνώμη μου- προϋπόθεση, ο παιδαγωγικός του ρόλος.
Η λέξη “παιδαγωγός” έχει το συνθετικό “άγω” που σημαίνει οδηγώ-κατευθύνω και δανειζόμενος τα λόγια του Καζαντζάκη:
“Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει τις δικές του γέφυρες”.
Ήταν το 2011, όταν ξαφνικά, σκέψεις και πιστεύω μου, γύρω από την προπονητική αναπτυξιακών ηλικιών, άρχισαν να μπαίνουν σε μια σειρά και να παίρνουν ζωή, ύστερα από μια μας συνάντηση. Έτσι, μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω τα πρώτα μου βήματα στο χώρο αυτό.
Πιο συγκεκριμένα, στόχος μας γίνεται να παρέχουμε ένα σταθερό, ασφαλές και θετικό περιβάλλον, με σκοπό τη μέγιστη απόδοση. Αυτή θα φέρει το απαιτούμενο αποτέλεσμα, μέσα από τη σωστή εκπαιδευτική διαδικασία, προσανατολισμένη, πάντα, στον άνθρωπο. Άλλωστε δεν προπονούμε μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά και για την ίδια τη ζωή.
Ας το πάρουμε, όμως, με τη σειρά…
Σταθερό, ασφαλές και θετικό περιβάλλον, είναι το περιβάλλον που δίνει την ελευθερία και επιτρέπει στο παιδί τη δοκιμή και το λάθος, ως ένα βασικό κομμάτι στη διαδικασία μάθησης. Γιατί βασικό κομμάτι; Γιατί το παιδί δεν νιώθει το αίσθημα του φόβου. Έτσι, δημιουργείται ένας αθλητής με αυτοπεποίθηση, δημιουργικότητα και εμπιστοσύνη που στόχος και επιτυχία του είναι, κάθε μέρα, να ξεπερνάει τα όριά του.
Ελπίζω να συμφωνήσουμε στο παρακάτω…
Σε οτιδήποτε στοχεύει ο άνθρωπος στη ζωή του, είτε στα 5, είτε στα 15, είτε στα 75 του χρόνια, το κάνει με την έμφυτη ανάγκη να το καταφέρει και να το πετύχει. Εάν αυτό συνδυάζεται και με ευχαρίστηση, τότε τα οφέλη είναι πολλαπλάσια.
Άρα, λοιπόν, καλό θα ήταν να προσανατολιζόμαστε στο έργο και την απόδοση με στόχο το αποτέλεσμα. Πολλές φορές, το αποτέλεσμα δε συνάδει με το σκορ, αλλά, το αποτέλεσμα είναι αυτό πάνω στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωνόμαστε.
Πιο συγκεκριμένα, ο καθημερινός μας στόχος θα πρέπει να είναι η μεγιστοποίηση της απόδοσης και η υπέρβαση των ορίων μας. Λειτουργώντας κατ΄αυτόν τον τρόπο, έχουμε πολλές πιθανότητες σκορ και αποτέλεσμα να συνδυάζονται πιο συχνά.
Πολύ σημαντικό, σε αυτό το στάδιο, είναι να τονίσουμε τη σταθερότητα που θα πρέπει να έχουμε στην εκπαιδευτική διαδικασία, όταν το αποτέλεσμα δεν συνδυάζεται με το σκορ. Ωστόσο, πολλές φορές, ο συνδυασμός σκορ με αποτέλεσμα δεν είναι αρκετός, εάν δεν έχουμε καταφέρει να μεγιστοποιήσουμε την απόδοσή μας και να ξεπεράσουμε τα όριά μας.
Γιατί, όπως λέει και ο Καζαντζάκης:
“Φτάσε όπου μπορείς, παιδί μου! Μη ντραπείς, αν έπαιξες καλά και έχασες… Να ντραπείς αν έπαιξες κακά και κέρδισες!”.
Περιβάλλον, αποτέλεσμα και απόδοση μπορεί και να μην έχουν καμία σημασία, αν δεν γίνονται για το παιδί-άνθρωπο. Μεγαλώνουμε παιδιά που θα βγουν στο χώρο του ποδοσφαίρου, και κατ’ επέκταση στη ζωή, και θα πρέπει να τα μάθουμε να κερδίζουν με αξιοπρέπεια και να χάνουν με σεβασμό. Να μαθαίνουν από τη χαρά αλλά και από τη λύπη. Να δημιουργούν μέσα από καθαρή σκέψη αλλά να βρίσκουν και λύσεις μέσα από “στρεσογόνες” καταστάσεις.
Όλα τα παραπάνω, είμαστε σίγουροι πως είναι κοινώς γνωστά. Σκέψεις, γνώσεις, εμπειρίες που, πολλοί από εμάς, έχουμε διαβάσει, επιμορφωθεί, δει και, ίσως, να έχουμε «ζηλέψει».
Σκορ, αποτέλεσμα, επίδοση, απόδοση…
Σε ποια σειρά και το πόσο σημαντικά είναι τα παραπάνω στις αναπτυξιακές ηλικίες, τελικά, αποτελεί μια απόφαση που πρέπει να πάρει ο καθένας από εμάς, με γνώμονα ότι τα παιδιά είναι η ελπίδα μας για το μέλλον…
Πηγή: talentabout.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου