Η ιδεολογία της ανθρωπιάς - Μια άποψη του Σάββα Εγγονίδη

«Ο ρατσισμός ανάμεσα στη κανονικότητα και τη διαφορετικότητα»
Με αφορμή το «ρατσιστικό» επεισόδιο - επίθεση που δημιουργήθηκε ανάμεσα στον γνωστό οπαδό - παρουσιαστή τηλεοπτικής - ιντερνετικής εκπομπής Τάκη Τσουκαλά με τους καλαθοσφαιριστές της Εθνικής Ελλάδος Θανάση και Γιάννη Αντετοκούνμπο και με βάση με τα όσα ακολούθησαν μέσα στα ΜΜΕ, τη πολιτεία, τον αθλητικό χώρο και όχι μόνο της χώρας, συνειδητοποίησα τρία πράγματα:

Α)Το πόσο υποκριτές είμαστε μερικές φορές ως χώρα.
Β)Το «δήθεν» και το «φαίνεσθαι» που κάνουν πρωταθλητισμό σε αυτό το τόπο.
Γ)Και το πόσο ύπουλο «σύμπτωμα» είναι η σοβαροφάνεια.

Τον Τάκη Τσουκαλά όσοι έχουν γνώση από τα «παρά» αθλητικά δρώμενα της χώρας, τον γνωρίζουν πολύ καλά και ποιος είναι και τι κάνει. Είπαμε ότι τέτοιοι «πληρωμένοι» οπαδοί του συγκεκριμένου είδους, έχουν φέρει (και αυτοί) αυτή τη κατάντια που επικρατεί εδώ και χρόνια στο χώρο του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ και γενικά σε ότι έχει να κάνει με το ομαδικό στοιχείο και κατά βάση το οπαδικό.

Δεν είναι μόνος σε αυτό…
Είναι πολλοί ακόμα από πολλές ομάδες απλώς αυτός φαίνεται πιο πολύ…

Μπορεί να είναι ότι είναι, αλλά αυτή τη φορά πραγματικά τον πιστεύω ότι δεν τα έλεγε με ρατσιστική διάθεση αυτά τα λόγια, απλώς αναφέρθηκε στη συμπεριφορά του και μόνο του Θανάση Αντετοκούνμπο, σε ένα ντέρμπι «αιωνίων» που συνήθως τα αίματα και τα συναισθήματα όλων των παιχτών ανάβουν, είναι λογικό.

Απλώς έπεσε κι αυτός στη δίνη με την πολιτικώς ορθή αντιρατσιστική «παράνοια» της εποχής, που το παραμικρό βαφτίζεται ρατσιστικό, σεξιστικό, ομοφοβικό, φασιστικό ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

Ναι είχε άδικο, όσο έχει να κάνει με το πως εκφράστηκε, αλλά να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.

Κολλήσαμε με τη λέξη «πίθηκος» - δηλαδή αν ήτανε «κατσίκι» ή «γίδι» η λέξη αυτή θα γινόταν όλο αυτό;

Οι περισσότεροι μπορεί να πούνε «όχι δεν θα συνέβαινε αυτό» κ.α.

Εγώ σας λέω πάλι όμως ότι θα γινόταν όλο αυτό και θα σας εξηγήσω παρακάτω το γιατί.

Στις μέρες μας δεν είναι η λέξη ή ο τρόπος που δέχεται κάποιο άτομο ρατσισμό ή Bullying άλλα είναι ΠΟΙΟ άτομο δέχεται αυτή την επίθεση και πως αντιμετωπίζεται από το περιβάλλον.

Τα υπόλοιπα παρακάτω…

Τουλάχιστον μέσα σε μια ώρα εκπομπής, ο άνθρωπος αυτός ανέλαβε περισσότερες ευθύνες από ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις κάνουν μαζί τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Ζήτησε ΔΗΜΟΣΙΑ συγνώμη στην οικογένεια Αντετοκούνμπο από την εκπομπή του.

Θέλει θάρρος και καμιά φορά για να παραδεχθείς το λάθος σου σε αυτή τη ζωή…

Πάμε στη πολιτεία λοιπόν…

Αλήθεια και είναι γεγονός αυτό, η πολιτεία μπήκε στη διαδικασία να ζητήσει έστω μια ΔΗΜΟΣΙΑ συγνώμη από τις οικογένειες, τους συγγενείς και τους φίλους των 123 θυμάτων που έχασαν τη ζωή τους στις «φυσικές» καταστροφές στη Μάνδρα και στο Μάτι τα τελευταία 2 χρόνια στην Ελλάδα;

Όμως βγήκε και προέτρεξε να εφαρμόσει τον αντιρατσιστικό νόμο για να ξεκινήσει η εισαγγελική παρέμβαση από τον Άρειο Πάγο για την υπόθεση Θανάση - Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Και αν δεν λεγόταν Θανάσης ή Γιάννης Αντετοκούνμπο και λεγόταν απλά Πασχάλης Ταδόπουλος ξέρω εγώ…

Θα υπήρχε η ίδια αντιμετώπιση;
Είτε από την πολιτεία - Είτε από τον απλό κόσμο;

Πασχάλης το οποίο παιδί στην εφηβεία λέμε τώρα είναι 15 ετών, έχει έρθει στην Ελλάδα από την Νιγηρία όπως κάποτε είχε έρθει και η οικογένεια Αντετοκούνμπο, για τους ίδιους λόγους πείτε τελοσπάντων, απλώς το παιδί αυτό δεν έχει ταλέντο σε κάποιο άθλημα και είναι ένα παιδί απλό καθημερινό όπως όλα τα άλλα παιδιά στην ηλικία του και δέχεται ρατσισμό ή bullying (πλέον τις έννοιες και τους ορισμούς τα έχετε κάνει πανί, όποτε πείτε το όπως θέλετε) για το χρώμα του, είτε για την σεξουαλική του προτίμηση, είτε για οτιδήποτε άλλο.

Θα υπήρχε λοιπόν ΤΕΛΙΚΑ η ίδια αντιμετώπιση;

Όχι δεν θα είχε την ίδια αντιμετώπιση και το ξέρετε πολύ καλά…

Δυστυχώς δεν μπορούν όλοι να γίνουν παίχτες NBA ή Euroleague…

Και τότε αλίμονο τους…

Παιδιά που δεν τυγχάνουν να είναι ταλέντα σαν τον Γιάννη ή τον Θανάση ή τον Κώστα Αντετοκούνμπο σε κάτι όπως είναι το μπάσκετ και είναι απλά καθημερινά άτομα, ξέρετε τι ζωή και τι πραγματικό ρατσισμό ζουν καθημερινά, για το χρώμα τους ή γενικά για τη διαφορετικότητα τους;

Έχετε δει τι γίνεται σε σχολεία;
Έχετε ρωτήσει γονείς;
Κάποια μάνα ή κάποιον πατέρα;

Ξέρετε τι κλάμα έχει πέσει σε σπίτια και οικογένειες επειδή τα παιδιά τους ήταν διαφορετικά για να μη θυμηθώ τώρα περιπτώσεις, για να μη μείνουμε μόνο στο χρώμα; (Άλεξ, Βαγγέλης Γιακουμάκης κ.α.)

Ο ρατσισμός δεν είναι μόνο φυλετικός. Υπάρχουν παιδιά που τα κοροϊδεύουν στο σχολείο επειδή είναι υπέρβαρα ή πολύ αδύνατα, φορούν γυαλιά ή έχουν κάποια μαθησιακή δυσκολία, για τη θρησκεία, τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, την οικονομική τους κατάσταση κ.α.

Ρατσισμός επίσης είναι και να φοβάμαι αυτή τη στιγμή να βγω έξω από το σπίτι μου και να φωνάξω έτσι απλά «ΕΛΛΑΔΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ» γιατί αμέσως θα με θεωρήσουν ναζιστή και απόγονο του Αδόλφου Χίτλερ, για να τα λέμε και όλα έτσι;

Για όλα λοιπόν τα παραπάνω, κάνω ένα απλό ερώτημα…

Εκεί που είσαι κοινωνία;
Πουθενά…
Για ακόμη μια φορά…

Παράλληλα, ερχόμαστε και σε αυτό που σας είχα αναφέρει και πιο πάνω...

Στις μέρες μας δεν είναι η λέξη ή ο τρόπος που δέχεται κάποιο άτομο ρατσισμό ή Bullying άλλα ΠΟΙΟ άτομο δέχεται αυτή την επίθεση και πως αντιμετωπίζεται από το περιβάλλον.

Και αν θέλουμε να μιλήσουμε καθαρά αντικειμενικά, η αντιμετώπιση σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να ισότιμη, σε όλα αυτά τα συγκεκριμένα άτομα που δέχονται την εκάστοτε ρατσιστική επίθεση και όχι να είναι επιλεκτική όπως γίνεται στη παραπάνω περίπτωση Αντετοκούνμπο, επειδή είναι απλά ο Γιάννης το «Next Big Thing» του NBA και πρέπει να τον έχουμε από κοντά και αυτόν και την οικογένεια του.

Είτε είναι από τη πολιτεία, είτε από τα ΜΜΕ, είτε ακόμα και από τον απλό κόσμο.

Με την ευκαιρία να συνεχίσουμε και με τα ΜΜΕ και τον απλό κόσμο…

Όλοι αν όχι οι περισσότεροι, τράβηξαν γραμμή υποστήριξης προς την οικογένεια Αντετοκούνμπο για το συμβάν, απολύτως σωστό και σεβαστό.

Όμως…

ΑΝ λέμε ΑΝ…

Ο Γιάννης για τους χ-ψ λόγους του δηλώσει και πάλι αδυναμία όπως έγινε και στο Eurobasket 2017, για να έρθει στο FIBA World Cup 2019 που θα γίνει στη Κίνα του χρόνου, το ξέρετε ότι η παραπάνω πλειοψηφία που υποστήριξε τον Γιάννη στη τοποθέτηση του στο επίσημο προφίλ του στο Instagram, θα του φερθεί ΠΟΛΥ χειρότερα από ότι φέρθηκε ο Τάκης Τσουκαλάς στον Θανάση;

Τα είχα πει και στην αρχή - 3 πράγματα...

Α)Το πόσο υποκριτές είμαστε μερικές φορές ως χώρα.
Β)Το «δήθεν» και το «φαίνεσθαι» κάνει πρωταθλητισμό σε αυτό το τόπο.
Γ)Και το πόσο ύπουλο «σύμπτωμα» είναι η σοβαροφάνεια.

Και για να προλάβω και κάποιους γιατί μπορεί να τα παρεξηγήσουν λίγο τα λεγόμενα μου, για ‘μένα ο Γιάννης είναι ένα πρότυπο παιδείας.
Με το πως φέρεται, μιλάει και πάνω από όλα στο πως σέβεται τη χώρα στην οποία μεγάλωσε.

Δεν θα μπω στο τρυπάκι της συζήτησης στο αν θα έρθει ο Γιάννης να ξαναπαίξει στην Εθνική Ελλάδος.

Ξεχνάμε εύκολα ως λαός ανέκαθεν, μεγάλο ελάττωμα αυτό, έχει παίξει σε 3 επίσημες τελικές φάσεις με την Εθνική Ομάδα Μπάσκετ (Mundobasket 2014, Eurobasket 2015, FIBA Olympics Qualifiers 2016) - Ο χρόνος θα δείξει στο αν ο «Greek Freak» θα τιμήσει τη χώρα του ξανά…

Μέχρι τότε ας περιμένουμε λίγο και τα ξαναλέμε…

Όσο και για τον Θανάση, το ‘χω πει δημόσια πολλές φορές ότι ο «Elevator» είναι ο αγαπημένος μου παίχτης. Τυχαίνει να παρακολουθώ όλους τους αγώνες της «Επίσημης Αγαπημένης» και είναι ο μόνος που βγάζει τρομερή ψυχή, απίστευτη αυταπάρνηση και καρδιά μέσα στο παρκέ. Δεν είναι ο παίχτης που θα σου φτιάξει ή θα σου καθαρίσει το παιχνίδι. Είναι απλά ο «καταλύτης» για όση ώρα αγωνίζεται μέσα στην Εθνική Ομάδα Μπάσκετ, ένας παίχτης τύπου 3άρι - 4άρι όπως ήταν παλιά ο Florent Pietrus της Γαλλίας για όσους τον θυμούνται, κυρίως οι μπασκετόφιλοι.

Δυστυχώς είμαστε στην εποχή που ο πόλεμος ρατσισμού ανάμεσα στη κανονικότητα και τη διαφορετικότητα κλιμακώνεται συνεχώς.

Έχει χαθεί η αρχή, η μέση και το τέλος…

Το λογικό έχει γίνει παράλογο - το παράλογο λογικό και μπούμερανγκ ξανά - Γενικά ένας χαμός από όλες τις πλευρές.

Στα αθλητικά…
Στα κοινωνικά…
Στα σεξουαλικά…
Στα οικονομικά…
Στα πατριωτικά…
Στα δε συμμαζεύεται βασικά!

Μια ζωή ακούω σε αυτόν το τόπο την λέξη «ιδεολογία»

Τα ίδια και τα ίδια - Ξανά και ξανά…

Τι θες…

«Δεξιός, Αριστερός, Κεντρώος, Κεντροδεξιός, Κεντροαριστερός, Ακροδεξιός, Ακροαριστερός, Φασίστας, Αναρχικός κ.α.»

Ο καθένας ας πιστέψει σε ότι θέλει, είναι ανεξάρτητο δικαίωμα του καθενός - Ιδέες από λόγια με διαφορετικές προσεγγίσεις είναι η κάθε μία ξεχωριστά στη τελική…

Την ιδεολογία της ανθρωπιάς μπορούμε να την έχουμε ως βάση τουλάχιστον;

Να μάθουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας πρώτα από όλα για να διεκδικήσουμε και τον σεβασμό και από τους άλλους γύρω μας. Πάντα πίστευα ότι ο σεβασμός πρέπει να κερδίζεται και όχι να απαιτείται. Να μάθουμε, ότι δεν μας αρέσει να μας κάνουνε στη ζωή μας, να μη το κάνουμε και εμείς με τη σειρά μας στους άλλους. Να μάθουμε, ότι δεν μας ενοχλεί να μη το ενοχλούμε και αν μας ενοχλεί, με λογική και σύνεση να το αντιμετωπίζουμε. Να μάθουμε, από τα λάθη μας για να γίνουμε όσο το δυνατόν πιο καλύτεροι μπορούμε στη συνέχεια για τους ανθρώπους μας, την οικογένεια μας και τους φίλους μας - Για την ίδια τη κοινωνία…

Πριν ανοίξει ο οποιοσδήποτε το στόμα του και πει ότι του κατέβει το στο κεφάλι, να σκεφτεί για λίγο ότι αύριο - μεθαύριο μπορεί κάποιος να κοροϊδέψει ή να μειώσει τον ίδιο ή το παιδί του. Να μπούμε λίγο και στη θέση του άλλου. Μπορεί πάλι αύριο - μεθαύριο οι ίδιοι μας εαυτοί να είναι ξένοι σε ξένο τόπο, όπως έχει συμβεί σε πολλούς/ες Έλληνες/ίδες στο παρελθόν - ακόμα και στο παρόν στα χρόνια της οικονομικής κρίσης λόγω της ανεργίας και της ανέχειας.

Πρέπει να μάθουμε να ‘μαστε πάνω από όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Όλοι γεννηθήκαμε για να πεθάνουμε. Κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε κακός η καλός σε αυτή τη ζωή. Όλοι μας έχουμε μια θετική και μια αρνητική πλευρά μέσα μας.

Το τι θα είμαστε τελικά, αποτελεί καθαρή προσωπική ΕΠΙΛΟΓΗ για τον καθένα ξεχωριστά.

Γιατί η ζωή μας είναι οι επιλογές μας…