Μήνυμα για την διπλή γιορτή της 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Του Βασίλη Τσακιρίδη, δάσκαλο υποψήφιο Τοπικό Σύμβουλο Κατερίνης
 Oι Εθνικές Επέτειοι είναι οι μέρες τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες και μάρτυρες που θυσιάστηκαν «για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία», την ελευθερία όλων μας.

Ολόκληρος ο Ελληνισμός ανά τον κόσμο γιορτάζει την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας, την 25η Μαρτίου του 1821, αυτό το εκπληκτικό θαύμα που λέγεται ελληνική επανάσταση. Την αποτίναξη από τον τουρκικό ζυγό και την απόκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας.
Τιμούμε το ψυχικό σθένος, το ήθος, την πίστη σε αξίες, αρχές και ιδανικά του λαού μας.
Ταυτόχρονα με κάθε λαμπρότητα γιορτάζει και πανηγυρίζει το λυτρωτικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μια τέτοια μέρα άγγελος Θεού είπε το «Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου».
Η επανάσταση του 1821 αποτελεί ένα κεφάλαιο μεγάλων εθνικών στιγμών και συναισθημάτων του λαού μας, μιας επικής πορείας, που στο θριαμβευτικό της τέλος ολοκληρώνεται με τη δημιουργία του νεοελληνικού μας κράτους. Ο πατριωτισμός όμως που βίωσαν στη μακραίωνη ιστορία τους οι Έλληνες, φανερώνει ψυχικό μεγαλείο. Κρύβει μέσα του το πνεύμα της θυσίας, της αυταπάρνησης, της αληθινής αγάπης.
Στα 400 χρόνια της δουλείας, ο Ελληνισμός έδειξε τις αντοχές του και παρά τις πιέσεις που υπέστη δεν αφομοιώθηκε αλλά διατήρησε την αυτοσυνειδησία του και το όραμα για εθνική και πολιτική ελευθερία.
Οι πρόγονοί μας με ισχυρή θέληση και πίστη στο Θεό πέτυχαν το ποθούμενο και έκαναν πράξη την προσδοκία και το όνειρο πολλών γενεών.
Φρόνημα βαθύ του Μακρυγιάννη ήταν ότι χωρίς θρησκευτικότητα και αγνή φιλοπατρία δεν ήταν δυνατόν να ζήσει η Ελλάδα. «Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη στη θρησκεία τους, έθνη δεν υπάρχουν». Η ομόνοια και η αδελφοσύνη αποτελούν βασικούς παράγοντες ζωής για την κοινωνική και εθνική μας ζωή.
Εμείς σήμερα με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ενθυμούμενοι τις αμέτρητες θυσίες και τους ιερούς αγώνες στο βωμό της ελευθερίας κλείνουμε ευλαβικό το γόνυ στους αγνούς αγωνιστές του 1821, που μέσα από τη στάχτη και τα ερείπια ανέστησαν το πολύπαθο γένος μας.
Αυτήν ακριβώς τη μέρα του Λυτρωμού των ανθρώπων από το ζυγό της αμαρτίας, διάλεξαν οι πρόγονοί μας για να υψώσουν το Λάβαρο της επανάστασης και να βροντοφωνάξουν σ’ όλο τον κόσμο, «Ελευθερία ή Θάνατος». «Κάλλιο ’ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
Στη νέα χιλιετία που διανύουμε η 25η Μαρτίου εξακολουθεί να εκπέμπει το πολυσήμαντο μήνυμά της με τη σημειολογική του επικαιρότητα, που είναι η θυσία του εγώ και η υπερίσχυση του εμείς για την επίτευξη των μεγάλων και υψηλών στόχων κάθε λαού.
Ας προσφέρουμε την ευγνωμοσύνη μας σαν θυμίαμα στο βωμό της θυσίας αυτών που αγωνίστηκαν για την Πατρίδα.
Γράφει ο Τσακιρίδης Βασίλης
Δάσκαλος