Η ευθύνη των πολιτών

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να αναρωτιέται για το πού πάει η Ελλάδα και η Ευρώπη, αν δεν δηλώσει "παρών" στις κάλπες. Η ιστορία δεν γράφεται από τους απόντες και οι πολίτες οφείλουν να στείλουν το μήνυμά τους και να δείξουν την κατεύθυνση στην οποία θέλουν να κινηθεί η χώρα τα επόμενα χρόνια.
του Μάνου Χωριανόπουλου

Οι τετραπλές εκλογές της Κυριακής για Ευρωβουλή, Δήμους, Περιφέρειες και Κοινότητες, αντιμετωπίστηκαν από το πολιτικό προσωπικό της χώρας ως οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό που πραγματικά είναι: Κρίσιμη επιλογή για το ποιους θα στείλουμε στο κοινοβούλιο μιας Ευρώπης με άδηλο μέλλον και ποιοι θα αναλάβουν τις τύχες της χειμαζόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό της και θα κληθεί να πάρει αποφάσεις για την οικονομική πολιτική των επόμενων ετών, το προσφυγικό, την κλιματική αλλαγή, τις σχέσεις της με τις άλλες υπερδυνάμεις, αλλά και για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς και του ευρωσκεπτικισμού.

Το άγχος των κομματικών επιτελείων, έβαλε στην άκρη οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση για την Ευρώπη και στις Ευρωεκλογές δόθηκε χαρακτήρας πρώτου ημιχρόνου -με πολλαπλές προβλέψεις για το σκορ- ενόψει των εθνικών εκλογών.

Η άοκνη προσπάθεια πολιτικών, ΜΜΕ και διαφόρων "μάγων" της επικοινωνίας να ερμηνεύσουν το μήνυμα του λαού πριν καν αυτό σταλεί, θα βρει την απάντησή του στο ίδιο το μήνυμα. Αρκεί αυτό να υπάρξει.

Πρώτο στοίχημα λοιπόν η συμμετοχή. Ένα κλισέ που υπενθυμίζουμε σταθερά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Oι ανεπαρκείς πολιτικοί εκλέγονται από καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν. Εκλέγονται βέβαια και από αυτούς που ψηφίζουν καλοπροαίρετα αλλά χωρίς επαρκή ενημέρωση ή από αυτούς που εγκαταλείπουν τον ρόλο του πολίτη για τον ρόλο του πελάτη.

Οι ενεργοί πολίτες, που δεν έχουν ξεχάσει τις νοοτροπίες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, καλούνται να επιλέξουν τους πιο άξιους και να δώσουν περιεχόμενο στις έννοιες της προόδου και της μεταρρύθμισης, εφόσον οι πάντες ομνύουν σε αυτές.

Καλούνται επίσης με τη συμμετοχή τους να σηκώσουν ασπίδα απέναντι στους νεοναζί. Όσο μεγαλύτερη είναι η συμμετοχή, τόσο μικρότερη θα είναι η δύναμη αυτών που επιβουλεύονται τη Δημοκρατία και σχεδιάζουν την ανατροπή της.

Ο σταθερός αριθμός αυτών που συνειδητά πλέον επιλέγουν τους νοσταλγούς του Χίτλερ, θα φαίνεται μικρότερος, όσο μεγαλώνει ο αριθμός αυτών που ψηφίζουν κόμματα του δημοκρατικού τόξου.

Η πρώτη εκλογική αναμέτρηση με τη χώρα εκτός μνημονίων μετά από 9 χρόνια, δεν μπορεί παρά να σημαδευθεί από την βούληση των πολιτών, να δείξουν προς τα πού θα πάει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Όχι μόνο με την επιλογή κόμματος, αλλά και με την επιλογή πολιτικής φιλοσοφίας και προσώπων που θα την κάνουν πράξη.

Το αν κερδίζουν πρωτιές πολιτικοί, που είναι πρώτοι στις υποσχέσεις και στις πελατειακές σχέσεις και τελευταίοι στο μακροχρόνιο σχεδιασμό για τα προβλήματα της χώρας, είναι ευθύνη και των ψηφοφόρων.

Το αν για όλα τα μεγάλα ζητήματα που θα απασχολήσουν τη χώρα τα επόμενα χρόνια, όπως το δημογραφικό, γίνεται ουσιαστική συζήτηση και αναζητούνται λύσεις ή μένουμε στα συνθήματα και στη στείρα αντιπαράθεση, είναι ευθύνη και των ψηφοφόρων.

Το αν στην Ευρωβουλή θα εκπροσωπούν την Ελλάδα τηλεμαϊντανοί και άσχετοι ή ανθρώποι με γνώση, προσφορά και ικανότητες, είναι ευθύνη και των ψηφοφόρων.

Μετά από μια τετραετία χωρίς προσφυγή στις κάλπες, οι πολίτες οφείλουν να εκφραστουν και να αναλάβουν την ευθύνη για ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τα παιδιά τους. Οι απόντες, θα είναι αδικαιολόγητοι.