Στροφή στους νεαρούς ποδοσφαιριστές, επιλογή ή ανάγκη

Η στροφή των ελληνικών ομάδων στους νεαρούς ποδοσφαιριστές, είναι επιλογή που επιβάλλει η ανάγκη. Μόνο που δεν είναι όλοι οι νεαροί ταλαντούχοι και ακόμη περισσότερο, τα ταλέντα δεν ωριμάζουν όπως τα φρούτα. Σε αυτή τη στροφή, θα πρέπει να παρατηρήσει κάποιος κατι ακόμη.
Το πιο βασικό. Είναι μία στροφή που επιβλήθηκε αναγκαστικά και σχεδόν βίαια, λόγω της οικονομικής κρίσης.
Γράφει ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος

Αυτό σημαίνει ότι δεν σχεδιάστηκε και δεν προετοιμάστηκε, οπότε όλα εξαρτώνται από την τύχη. Οι ποδοσφαιρικές ακαδημίες είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση αλλά όπως όλες οι πλευρές του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αντιμετωπίζονται τελείως ευκαιριακά και πρόχειρα.

Είναι διαφορετικό πράγμα η δημιουργία τμημάτων υποδομής όπου θα διαπαιδαγωγούνται και θα αναπτύσσονται τα ταλέντα και τελείως διαφορετικό πράγμα το σκάουτινγκ ταλέντων, που συμπληρώνει το έργο της ακαδημίας και το οποίο έχει εξελιχθεί σε ένα είδος ποδοσφαιρικού γενιτσαρισμού.

Η ολοκληρωμένη ποδοσφαιρική ακαδημία δεν πετάει ως «άχρηστα» τα ταλέντα που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει. Κυρίως γιατί ξέρει πώς να κρατήσει εκείνα τα παιδιά που έχουν τη δυνατότητα να γίνουν επαγγελματίες και τους προετοιμάζει -ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΚΛΕΙΔΙ- γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Σε όσους δεν κριθούν επαρκείς για κάτι τέτοιο θα τους έχει γνωρίσει τη χαρά της άθλησης, θα τους έχει διδάξει τη σπουδαιότητα που έχει για την υγεία και την ψυχική ισορροπία και αν η ακαδημία έχει πραγματικούς γυμναστές-παιδαγωγούς, θα τους έχει διδάξει τη σπουδαιότητα της συνεργασίας για την επίτευξη ενός στόχου, τον αλληλοσεβασμό και τη συνέπεια.

Θα τους έχει μάθει ότι το παιχνίδι είναι διαδικασία και χαρά και όχι ένα μέσο, μια ευκαιρία να βγάλουν λεφτά, γκομενίτσες και να το παίξουν «μούρη» στον περίγυρό τους. Σε πολλούς γονείς -ιδίως στην Ελλάδα- έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αν το παιδί τους επιλεγεί σε μία ποδοσφαιρική ακαδημία κάποιας ομάδας και αν γίνει μέλος μίας ομάδας μικρών, αυτομάτως μεταμορφώνεται σε μία επιταγή, πληρωτέα στο μέλλον.

Αυτή την αντίληψη, πολλές φορές την καλλιεργούν και άνθρωποι των διαφόρων «ακαδημιών» (των οποίων η πιστοποίηση καταλληλότητας πρέπει να έχει αυστηρά κριτήρια που θα ελέγχονται ) ή ακόμη και υπεύθυνοι τμημάτων υποδομής σε κάποιες ομάδες που βλέπουν σε έναν ταλαντούχο πιτσιρικά -και τη ματαιοδοξία του γονιού του- την ευκαιρία να ‘κονομήσουν μερικές χιλιάδες ευρώ. Ξεχνούν ότι πάνω από όλα πρέπει να είναι παιδαγωγοί και να έχουν γνώσεις ψυχολογίας, αφού δουλεύουν με παιδιά που βρίσκονται σε μία περίοδο που διαμορφώνουν τον μελλοντικό τους χαρακτήρα.

Ακαδημίες που «δουλεύουν»
Σχεδόν πάντα, όταν γράφω για τις ακαδημίες στη χώρα μας έχω αναρωτηθεί αν υπάρχει κάποιος κανονισμός που να προβλέπει πώς θα λειτουργούν, από ποιους θα είναι στελεχωμένες και ποιος φορέας θα ελέγχει τη λειτουργία τους. Αυτά τα ερωτήματα, αφορούν κυρίως τις ακαδημίες που λειτουργούν έξω από την ομπρέλλα των ομάδων.

Αυτές οι ακαδημίες είναι πολύ περισσότερο επιχειρήσεις και προφανώς θα χρειάζονται και κάποιο είδος πιστοποίησης και στενότερου ελέγχου. Μην ξεχνάμε ότι εκεί πηγαίνουν παιδιά. Η οργάνωση και στελέχωση μίας ακαδημίας στους κόλπους μίας ομάδας, δεν είναι απλή υπόθεση και βέβαια, η λειτουργία της εξαρτάται -εκτός από τα πρόσωπα- και από τις εγκαταστάσεις.

Προφανώς, σε μία ακαδημία για να λειτουργήσει, είναι απαραίτητη και η χρηματοδότηση. Το ζήτημα των ακαδημιών είναι αρκετά περίπλοκο. Στην αρχή, υπήρχε η αντίληψη ότι οι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές των ακαδημιών θα έπρεπε να είναι «εσωτερικοί». Κάτι τέτοιο προϋποθέτει εγκαταστάσεις, κόστος, ρύθμιση προβλημάτων με την εκπαίδευση των παιδιών και πολύ ορθολογική οργάνωση. Η εμπειρία έδειξε πως είναι οικονομικά ασύμφορη μία τέτοια επιλογή, ενώ δεν αποφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι ομάδες που έχουν τη δυνατότητα, έχουν δημιουργήσει ακαδημίες franchise και σε άλλες χώρες, διευρύνοντας έτσι το δείγμα επιλογής. Πολλές ομάδες κρατούν έναν αριθμό παιδιών ως εσωτερικούς, αλλά αυτό αφορά συνήθως τους πιο ταλαντούχους που έχουν ανάγκη στενότερης παρακολούθησης. Στις ακαδημίες που έχουν «εσωτερικούς», προβλέπουν επίσης και θέσεις για ταλέντα που θα προκύψουν από scouting.

Χρειάζονται αλλαγές
Eτσι, ο αριθμός των παιδιών που μπορούν να μένουν «εσωτερικοί» σε μιαν ακαδημία, δεν μπορεί να είναι μεγάλος. Η περίφημη Masia της Μπάρτσα δεν έχει περισσότερα από 60 παιδιά, αλλά ο καταλανικός σύλλογος εκμεταλλεύεται τους δανεισμούς και την ύπαρξη της Μπαρτσελόνα Β, ώστε να δίνει ευκαιρίες εξέλιξης στους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές.

Η δημιουργία ομάδων Β κατά τα ισπανικά πρότυπα με οροφή τη Γ’ Εθνική, θα μπορούσε η Σούπερ Λίγκα να το δει σε συνεργασία με την ΕΠΟ, αλλά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι το ζήτημα θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί σοβαρά, κρίνοντας τη σοβαρότητα και των δύο εμπλεκόμενων. Πάντως, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει κάτι σημαντικό. Ενα ταλέντο δεν ωριμάζει μόνο με τα παιχνίδια. Χρειάζεται και «διδασκαλία» και καθοδήγηση. Από ποιους, όμως και με ποιά επιστημονικά προσόντα;
Πηγή: football-academies.gr