Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι καψούρα. Μασκούλα, σύρμα, καφεδάκι και ματσάκι χωρίς συνωστισμό!

Του Μπάμπη Πεΐδη

Διάβασα για την απαγόρευση εισόδου των φιλάθλων στις κερκίδες των γηπέδων. Διαφωνώ κάθετα για το απόλυτο της αποφάσεως, γιατί πιστεύω ότι σε μια κερκίδα 300 ατόμων θα μπορούσαν να μπούν 80-100 φίλοι του ποδοσφαίρου και να δούν, χωρίς να συνωστίζονται ένα παιχνίδι.

Απο την άλλη (κάνοντας τον συνήγορο του διαβόλου) και οι υπεύθυνοι, ίσως σκέφτηκαν ότι κάτι τέτοιο θα τηρούνταν σε ελάχιστες περιπτώσεις και προφανώς δε θέλησαν να το ρισκάρουν. 

Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο όμως, είναι αγάπη, είναι καψούρα. 

Είναι σημείο αναφοράς το γήπεδο όπως η εκκλησία στο χωριό την Κυριακή και το τσιπουράκι στο καφενείο. Και δε μας έμειναν πλέον πολλά να μας ενώνουν σε εποχή γενικότερης τρομοκρατίας τόσο απο την πανδημία και την οικονομική αβεβαιότητα, όσο και απο τις πολεμικές κραυγές των ..."γειτόνων" μας, που χαλάν την διάθεση και την ηρεμία μας, γεμίζοντας αναπάντητα ερωτήματα το μυαλό μας.

Ένα μυαλό όμως το οποίο πρέπει να ξεκουραστεί, να αποσυμφορηθεί, να χαλαρώσει και να καθαρίσει απο τα βάρη που του φορτώνουμε καθημερινά. Το γήπεδο για εμάς τους ποδοσφαιρόφιλους, είναι το καλύτερο φάρμακο γι αυτό!

Μια λύση ίσως θα είναι να φορέσουμε τη μάσκα μας, να πάρουμε το καφεδάκι μας και αποφεύγοντας τις μεγάλες παρέες και τον συνωστισμό, να "κολλήσουμε" στα ...σύρματα, βλέποντας το ματσάκι μας, ξεφεύγοντας για ένα δίωρο απο ιούς, σουλτάνους, μπλάκ άουτ, λοκνταουν και όλα όσα αρρωσταίνουν το μυαλό μας αυτές τις ...περίεργες μέρες που βιώνουμε.

Οι δρόμοι γύρω στα γήπεδα ξέρετε και χώροι γενικότερα, είναι δημόσιοι και δεν υπάρχει απαγορευτικό να τους χρησιμοποιούμε. Απλά θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, γιατί ακόμη κι εκεί, υπάρχουν πλέον κανόνες. 

Βέβαια είναι και τα γήπεδα που δεν έχουν σύρματα αλλά μόνο κερκίδες. Εκεί δυστυχώς ...ατυχήσαμε.

Καλή πρεμιέρα με προσοχή και υγεία σε όλους!