Σταύρος Σταυριανίδης - Τους γιατρούς της μονάδας εντατικής θεραπείας τους έβλεπαν σαν θεούς

Εργάστηκα 26 χρόνια στο δημόσιο σύστημα υγείας σε διάφορα πόστα.

Ένα απ' αυτά, ήταν η ασφάλεια νοσοκομείου.

Κάθε φορά που ερχόταν στο νοσοκομείο ένα υπέρ επείγον περιστατικό ( ένα βαρύ τροχαίο, μια ανακοπή, ένα εγκεφαλικό ανεύρυσμα κλπ) έπρεπε να βρίσκομαι κοντά στους συνοδούς συγγενείς, κάποιοι απ' τους οποίους σε αρκετές περιπτώσεις, αντιδρούσαν ακόμη και βίαια απέναντι σε γιατρούς και νοσηλευτές, όταν μάθαιναν ότι ο άνθρωπος τους δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή.

Δύσκολη αποστολή, να κατευνάσεις τον θυμό, την οργή και το ξέσπασμα του πόνου και να ελέγξεις τις απρόβλεπτες αντιδράσεις ενός πατέρα που έχασε το παιδί του.

Σε αντίθεση, όταν ένα περιστατικό έμπαινε στην εντατική και βρισκόταν σε κατάσταση ανοσοκαταστολής, η καρδιά τους "μαλάκωνε" και ήταν οι πιο συνεργάσιμοι επισκέπτες.

Τους γιατρούς της μονάδας εντατικής θεραπείας τους έβλεπαν σαν θεούς, στηρίζοντας όλες τις ελπίδες τους επάνω τους.

Την περίοδο αυτή, βρέθηκα πολλές φορές μέσα στην μονάδα εντατικής θεραπείας, βλέποντας το τιτάνιο έργο των γιατρών, αλλά και του νοσηλευτικού προσωπικού, στην προσπάθεια τους να κρατήσουν ζωντανό αρχικά τον ασθενή και στη συνέχεια να τον σταθεροποιήσουν και να τον επαναφέρουν σε αυτόνομη λειτουργία του οργανισμού του, αποσυνδέοντας τον απ' τα μηχανήματα.

Ήταν "στοίχημα" να σηκώσουν στα πόδια του και πάλι τον ασθενή τους!!!

Στις μέρες μας, ο πολύς κόσμος άκουσε περισσότερα για τις μονάδες εντατικής θεραπείας, λόγο του Κορονοϊου.

Δεν γνωρίζουν όμως, πόσο εξαιρετικά δύσκολο και ψυχοφθόρο είναι το έργο, αυτών που παρέχουν υπηρεσίες μέσα σ' αυτές.

Η δουλειά αυτών των ανθρώπων, ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι και μετά τον Κορονοϊο, το ίδιο εξαιρετικά δύσκολη και ψυχοφθόρος, αλλά κυρίως αναγκαία και αναπόφευκτη

Όποια άποψη κι αν έχουμε για τον τρόπο που χειρίζεται η κυβέρνηση το θέμα Κορονοϊός, δεν πρέπει να το ταυτίζουμε με τους ανθρώπους που "δίνουν ψυχή" για να σώσουν μια ζωή!!!