«Ψυχή», «τσαμπουκάς», «θράσος», αλλά βασικά ταλέντο – Εμπιστευθείτε τα ταλαντούχα ελληνόπουλα

 

Η παρουσία των νεαρών από τη στιγμή που τους εμπιστεύτηκαν οι «μεγάλοι» του ποδοσφαίρου, δείχνει το δρόμο!

«Ψυχή», «τσαμπουκάς», «θράσος», στοιχεία και λέξεις που τις συναντάμε συχνά στο ποδόσφαιρο. Κυρίως αναφορικά με το πώς αγωνίζονται νεαροί ποδοσφαιριστές. Στα… πρώτα βήματα της καριέρας τους. Πολλές φορές μέσα σε όλη αυτή την ανάλυση, να ξεχνάμε το πρώτο και βασικότερο: Ταλέντο. Όση ψυχή, όσο τσαμπουκά, όση θέληση κι αν έχει ένας ποδοσφαιριστής, απ’ τη στιγμή που του λείπει το ταλέντο δεν έχει καμία ελπίδα. Αν υπάρχει το ταλέντο, όλα τα άλλα έρχονται εύκολα.

Κυρίως, όμως, έρχεται ο ρυθμός, έρχεται η συνήθεια, έρχεται η μετάβαση από μια εντελώς διαφορετική κατάσταση όπως είναι οι αναμετρήσεις των Νέων για παράδειγμα. Μέσω του ρυθμού το ταλέντο αρχίζει και βγαίνει στην επιφάνεια. Οπότε ξεχωρίζουν αυτοί που πραγματικά μπορούν απ’ αυτούς που το «ταβάνι» τους σε επίπεδο ταλέντου είναι αρκετά χαμηλό.

Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα παρατηρείται το φαινόμενο να «βγάζουν» ποδοσφαιριστές κυρίως οι μεγάλες ομάδες όπως συνηθίζουμε να τις λέμε. Επειδή εμπιστεύονται τις ακαδημίες τους και επειδή οι προπονητές που είχαν ή έχουν, δε φοβούνται να δώσουν χώρο και σημαντικό ρόλο στα ταλαντούχα παιδιά που οι ίδιοι ξεχωρίζουν.

Ο Τσιμίκας μέσα σε δύο χρόνια απ’ το να δίνεται δανεικός στην Ολλανδία, έγινε βασικό μπακ στον Ολυμπιακό και πλέον ανήκει στη Λίβερπουλ. Ο Τζόλης… βγάζει μάτια στον ΠΑΟΚ, ένα παιδί που άρχιζε να παίζει ουσιαστικά τον περασμένο Ιούλιο στα πλέι οφ του Πρωταθλήματος και έχει γίνει η πιο αξιόπιστη λύση του «δικέφαλου»! Στον Παναθηναϊκό ο Αλεξανδρόπουλος αλλάζει τις ισορροπίες στα χαφ σε ματς κρίσιμα, ενώ ο Ζαγαρίτης από τρίτη λύση στη θέση του αριστερού μπακ, έχει γίνει βασικός και αναντικατάστατος! Την ίδια ώρα που ο Χατζηγιοβάνης είναι βασικότατος εδώ και μια τριετία και διεθνής με την ανδρών!

Μόνο μερικά απ’ τα παραδείγματα παιδιών που απ’ την ακαδημία ανέβηκαν… δύο-δύο τα σκαλιά και σε νεαρή ηλικία έχουν δείχνει όχι απλά το ταλέντο τους, αλλά και τη λαμπρή καριέρα που έχουν μπροστά τους, κάνοντας μοναδικό ερώτημα στην πορεία τους πλέον, το πόσο θα μπορέσουν να τις κρατήσουν οι ομάδες τους στην Ελλάδα πριν… ανοίξουν τα φτερά τους για το εξωτερικό (όπως έκανε ο Τσιμίκας).

Για να γίνουν όλα αυτά, βέβαια, χρειάστηκε μία απλή κίνηση: Να αγωνίζονται!

Όχι απλά να παίρνουν λίγο χρόνο μπαίνοντας στο τελευταίο πεντάλεπτο αν έχει κριθεί το αποτέλεσμα.

Όχι όντας μεταξύ πάγκου κι εξέδρας κι αν έρθει κάνα παιχνίδι Κυπέλλου με ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας, να τους δοθεί η ευκαιρία.

Αντιμετωπίστηκαν και αντιμετωπίζονται ως ποδοσφαιριστές και όχι ως νεαροί. Με απαιτήσεις, με πίεση, με πίστη προς αυτούς και εμπιστοσύνη που φαίνεται εμπράκτως μέσω των αγωνιστικών ευκαιριών. Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν εύκολα…

Πηγή: football-academies.gr