Μικροί αθλητές και καραντίνα!

Το 2020 αποδείχτηκε ότι δεν είναι και η καλύτερη χρονιά των τελευταίων χρόνων, αφου για πρώτη φορά μετά την ισπανική γρίπη του 1918 είναι η πρώτη χρονιά κατά την οποία η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει μια πανδημία τέτοιου μεγέθους.

Με την εμφάνιση της πανδημίας του κορονοϊού, πολλά άλλαξαν στην ψυχολογία μας, στην καθημερινότητά μας, στις δουλειές μας και γενικότερα στον τρόπο ζωής μας. Περιττό να αναλύουμε το τι περνάμε, αφού όλοι το βιώνουμε καθημερινά.

Άλλη μια ομάδα που το βιώνει καθημερινά είναι και οι μικροί μας αθλητές. Αυτοί για τους οποίους άνθρωποι δουλεύουν καθημερινά στους διάφορους συλλόγους και ακαδημίες έχοντας σκοπό και στόχο την ανάπτυξη και βελτίωση τόσο της αθλητικής τους ικανότητας, όσο και της ολοκλήρωσης της προσωπικότητάς τους.

Ειδικότερα επηρεάζονται πάρα πολύ τα ομαδικά αθλήματα, που όπως λέει και η λέξη, η ομάδα είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Τί γίνεται λοιπόν όταν αυτή η ομάδα σταματάει να λειτουργεί; Και εδώ κάπου έρχεται το lockdown των ημερών μας. Το δεύτερο μετά το Μάρτιο. Τα παιδιά των δημοτικών σχολείων εξακολουθούν να πηγαίνουν ακόμα. Όμως μετά το σχολείο τι; Σπίτι…

Είναι δύσκολο να μπεις στην ψυχολογία του παιδιού, να μπεις στα παπούτσια του και να νιώσεις ακριβώς τι νιώθει. Έχοντας κάνει συζητήσεις με γονείς και μιλώντας με τα παιδιά του τμήματός μου κατά την διάρκεια και μετά το τέλος του πρώτου lockdown, οι τρεις λέξεις που κυριαρχούν είναι το παιχνίδι, η άσκηση και οι φίλοι. Ποια είναι όμως η σημασία τους.

Μέσω του παιχνιδιού τα παιδιά μαθαίνουν να συνυπάρχουν αρμονικά με τα άλλα παιδιά, να επιλύουν τις διαφορές τους, να κάνουν καινούργιους φίλους, να μαθαίνουν να σέβονται τους κανόνες και τα άλλα παιδιά που παίζουν μαζί και άλλα πολλά πράγματα τα οποία χρειάζονται μια (και όχι μόνο) ξεχωριστή ενότητα για να τα αναπτύξει κανείς.

Επίσης η άσκηση είναι πάρα πολύ σημαντική για την ανάπτυξή τους. Επιγραμματικά να πούμε ότι η άσκηση βοηθάει στην ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος των παιδιών, στην ενδυνάμωση του καρδιαγγειακού συστήματος, στον καλύτερο έλεγχο του σώματος τους, την διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, έχουν ψυχολογικά οφέλη, συμβάλει στην δια βίου άσκηση που πρέπει να είναι ουσιαστικά και ο απώτερος σκοπός ενός γυμναστή. Και εδώ όχι μόνο μια, αλλά πολλές ενότητες χρειάζονται για να καλύψουν επισταμένως το θέμα.

Πρέπει λοιπόν εμείς, οι ενήλικες, να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο περιβάλλον στο σπίτι, ούτως ώστε τα παιδιά να παίζουν και να γυμνάζονται. Θα μου πείτε λείπουν οι φίλοι. Εδώ ακριβώς έρχεται ο ρόλος των γονέων, ώστε να συμπληρωθούν οι ρόλοι για ένα ομαδικό παιχνίδι. Παιχνίδι λοιπόν. Όχι να κάτσουμε μπροστά σε μια οθόνη. Παιχνίδι. Πραγματικό παιχνίδι και δραστηριότητες κίνησης στα όρια του σπιτιού ( και της ακεραιότητάς του!!! ) Εκμεταλλευόμαστε κάθε σπιθαμή του σπιτιού για εξάσκηση με μπάλα ή με μπαλόνι με τερματοφύλακα τον μπαμπά, κάνουμε πάσες με την μαμά, ντριμπλάρουμε τις καρέκλες της κουζίνας, κάνουμε σπριντ στον διάδρομο και πολλά άλλα..(Χρησιμοποιούμε μπαλόνια αντί για μπάλες, για να αντέξει το σπίτι και να μην φωνάζει η μαμά.) Πέρα όμως από την εξάσκησή μας στα αθλήματα που αγαπάμε παίζουμε και άλλα παιχνίδια. Μουσικές καρέκλες- κυνηγητό. Παιχνίδια τα οποία βοηθούν και τις δεξιότητές μας στα διάφορα αθλήματα. Παίζουμε κυνήγι χαμένου θησαυρού σε όλο το σπίτι, ούτως ώστε να ενεργοποιήσουμε την κινητικότητά μας και να μην καθόμαστε σε μια καρέκλα όλη την ώρα.

Υπάρχουν πολλές ακόμα δραστηριότητες για την σωματική και την ψυχική υγεία των μικρών μας αθλητών. Όρεξη να έχει να ψάχνει και βρίσκει κάνεις. Μέχρι να ανοίξει ο αθλητισμός και η καρδιά μας..

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

Κωστής Φραγκούλης Γυμναστής – απόφοιτος Τ.Ε.Φ.Α.Α. Προπονητής και υπεύθυνος Γραμματείας Ακαδημίας Ποδοσφαίρου Ερασιτέχνη Ο.Φ.Η.

athleticradio.gr