Διανύοντας την αρχή του τέλους μιας δύσκολης εποχής

Του Κωνσταντίνου Χουρίδη

 Είχα γράψει στο παρελθόν, πριν την πανδημία, πως ό,τι θα ακολουθήσει θα είναι δύσκολο, εάν δεν αναλογιστεί ο καθένας ξεχωριστά την πραγματικότητα που έπεται. Μια κοινωνία είναι ένα συλλογικό «προϊόν» όπου συγκρούονται απόψεις και ιδέες και επιλέγονται οι επικρατέστερες με κανόνα την πλειοψηφία σαν δημοκρατικό μέσο ευρείας συλλογικότητας για το κοινό καλό.

Αντίθετα δε χρησιμοποιούμε τον λαϊκισμό για να δημιουργούμε εντυπώσεις και οπαδούς σε κρίσιμες συγκυρίες και σοβαρά θέματα που απασχολούν έναν τόπο. Εστιάζουμε στο θέμα και προτείνουμε έμπρακτες λύσεις. Η μνησικακία και το στήσιμο στον τοίχο ανύπαρκτων υπαίτιων προκειμένου να γλυκάνουμε το πικρόξινο αίσθημα μιας τοπικής κοινωνίας που υποφέρει από το οικονομικό πλήγμα που άφησε στο πέρασμά της μια πανδημία ή τα ακραία οικονομικά φαινόμενα δεν οδηγούν πουθενά.

Το συναντάμε τόσο επίκαιρα στην καθημερινότητα όσο ποτέ άλλοτε όπου σαφώς όλο και περισσότερα τα περιστατικά με αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές, εμμονικές διαταραχές και εφιαλτικές ανησυχίες. Η ψυχική αστάθεια με την σωματική ατονία οδηγούν στην πλήρη αποσύνθεση υγιούς σκέψης και εύθυμων συναναστροφών. Χάνεται κάθε ίχνος στιγμιαίας εγκεφαλικής αποτοξίνωσης και η χαρά με την ευχαρίστηση να καταβάλλονται από έντονα  σημάδια άγχους και μελαγχολίας.

Αυτό έχει ως αντίκτυπο την αδράνεια και την αποχή σε κοινωνικά δρώμενα όπως τον αθλητισμό την τέχνη και τον πολιτισμό.

Στη νέα μόδα της κοινωνικής δικτύωσης, της οποίας είμαστε όλοι κοινωνοί, έχουν πλέον ενσωματωθεί χαρακτηριστικές ακραίες συμπεριφορές, ένας θρασύς τρόπος επικοινωνίας με αποτέλεσμα τις συνεχείς εντάσεις και  μια απροσδιόριστη κατάληξη. Συμπεριφορές που έχουν ενταθεί λόγω του εγκλεισμού και η αδυναμία να τιθασεύσει ο καθένας μας την οποιαδήποτε ανωμαλία που προήλθε από αυτή.

Ας αναλογιστούμε κοιτώντας τον καθρέφτη, λοιπόν, τη ζωή μας, τη δυνατότητα αυτοβελτίωσης και το σεβασμό μας στον χώρο που πλέον ονομάζεται: μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

kostashuron.blogspot.com