Υπερπροπόνηση - Επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την αθλητική απόδοση?

Υπερπροπόνηση ακούμε συχνά αλλά δεν εστιάζουμε όσο θα έπρεπε.

ο αθλητής που αισθάνεται ότι διακατέχεται απο καθημερινή κόπωση σημαίνει ότι έχει κάνει την υπέρβαση.

Παρατηρείται αυξημένος σφυγμός ηρεμίας και παλμός μετά απο κάθε δραστηριότητα.

Συνοψίζω

- "κάθε αθλητική προσπάθεια έχει ως αποτέλεσμα ένα ποσοστό επιτυχίας."

- "κάθε αθλητική υπερπροσπάθεια, πέρα απο τον υψηλό δείκτη ικανοτήτων και δεξιοτήτων, κρύβει και έναν βαθμό μυϊκής ανεπάρκειας και αθλητικής απόδοσης."

Άρα κάθε ασκούμενος οφείλει να "δίνει" χώρο και χρόνο στο σώμα του και στην ψυχική του υπόσταση για πλήρη αποκατάσταση καθώς και απομάκρυνση χρόνιων ή επίκαιρων φλεγμονών που ταλαιπωρούν συνδέσμους και τένοντες. 

Όταν δεν τηρείται πρόγραμμα αποκατάστασης μειώνεται και η μέγιστη απόδοση αλλά τίθεται σε κίνδυνο και η μυοσκελετική άτρακτος.

Ακούμε με προσοχή και συγκρατούμε τις συμβουλές των προπονητών μας και των ειδικών αθλίατρων.

Σε μακροχρόνια αθλητική φόρτωση καταπονείται ο οργανισμός και οι μύες σε τέτοιο βαθμό που παρατηρείται μεγάλη πτώση επιδόσεων. Η συστηματική έλλειψη ύπνου σε συνδυασμό με την κατανάλωση αλκοοόλης με συμπτώματα όπως τα "βαριά πόδια" έντονη διαμαρτυρία για ασυνήθιστους μυϊκούς πόνους και ξαφνική έντονη κόπωση και οι ψυχολογικές επιβαρύνσεις όπως οξυθυμία, νευρικότητα, ανησυχία, ευερεθιστότητα και συναισθηματικές αναταραχές έχουν ως αντίκτυπο την κακή διάθεση της έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και τους συχνούς τραυματισμούς.

Μείωση στην δύναμη στην αντοχή και στην ταχύτητα.

Μετά απο μεγαλο χρονικό διάστημα μυϊκής επιφόρτωσης ο ουδός (κατώφλι) διέγερσης της μυϊκής ατράκτου μειώνεται.(WEINECK 1996.492). 

Μετά από αυτό, το εύρος κίνησης των ατόμων που εξετάζονται μειώνεται σημαντικά μετά από εντατική προπόνηση. Οι ακριβείς συνδέσεις μεταξύ του σωματικού στρες και των αλλαγών που προκύπτουν στην απόδοση της κινητικότητας δεν είναι γνωστές. Οι βιοχημικές διεργασίες μετά από έντονο στρες παρέχουν μια πιθανή εξήγηση. (Κορτιζόλη, Τεστοστερόνη, Κατεχολαμίνες, Σεροτονίνη).

Τα υψηλά αναερόβια φορτία προπόνησης με τα αντίστοιχα μεταβολικά κατάλοιπα, ιδιαίτερα το γαλακτικό, οδηγούν σε αυξημένη απορρόφηση νερού στα προσβεβλημένα μυϊκά κύτταρα. Προκειμένου να διατηρηθεί η φυσιολογική ωσμωτικότητα (διέλευση μορίων διαλύτη), αυτός ο μηχανισμός προκαλεί προσωρινή διόγκωση των κυτταρικών σωμάτων, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η κινητικότητα (MARTIN BORRA 1983,1211).  Ακόμη και με ελαφρά τεντώματα των μυών, η αναστολή του τεντώματος ενεργοποιείται μέσω της μυϊκής ατράκτου.

Επιπλέον, ο αυξημένος μυϊκός τόνος αναφέρεται συχνά ως αποτέλεσμα έντονης μυϊκής καταπόνησης, η οποία θα πρέπει να μειωθεί με ασκήσεις διατάσεων. Μελέτες και εμπειρίες από τη θεραπευτική πρακτική, ωστόσο, τείνουν να δείχνουν ότι οι ασκήσεις διατάσεων δεν έχουν καμία επίδραση στον τόνο ηρεμίας των μυών. (WIEMANN 1991 FREIWALDT/ENGELHARDT 1996).

Σύμφωνα με τα παραπάνω, τα εντατικά φορτία προπόνησης μειώνουν προσωρινά τον τρέχοντα βαθμό κινητικότητας, αν και οι ακριβείς αιτίες και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ της απόδοσης κινητικότητας και της μυϊκής κόπωσης δεν μπορούν ακόμη να εξηγηθούν επαρκώς. Οι δείκτες ψυχικού στρες θα πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη, καθώς μπορεί να υποτεθεί ότι η προθυμία να πάει ξανά στο όριο άγχους μετά από εντατική προπόνηση με ασκήσεις διατάσεων είναι περιορισμένη.

 Όπως μας εξηγεί ο Dr.Thienes εκτός από τη χρήση ασκήσεων διατάσεων ως συμπλήρωμα στην ενεργό μυική αναγέννηση, η προπόνηση κινητικότητας πρέπει να γίνεται μόνο όταν δεν είστε κουρασμένοι, ειδικά εάν στοχεύετε να αυξήσετε το εύρος κίνησης.

Μὲ τιμή

Κωνσταντῖνος Ε Χουρίδης ὁ Αὐθεντικός

kostashuron.blogspot.com